Hoe ziet een omgangsregeling voor mijn huisdier eruit?

Wettelijke regelingen om financiële- of zorgafspraken voor een hond (of een ander huisdier) af te dwingen, bestaan niet. Maar natuurlijk kunnen in gezamenlijk overleg na een scheiding wel afspraken over uw huisdieren worden gemaakt. Zo’n afspraak wordt een gebruiksregeling genoemd en is in zekere mate vergelijkbaar met de zorgverdeling- of omgangsregelingen die ex-partners maken over de kinderen.
Er kan bijvoorbeeld worden afgesproken dat de hond samen met de kinderen blijft en dus mee gaat in dezelfde zorgverdeling, van de ene naar de andere ouder. Let wel: dit is geen wettelijk recht of een verplichting waar u de ander aan kunt houden. Het is ook niet verplicht om voor een huisdier te zorgen na een scheiding.

Hond of kat is een zaak, net als een kast of een bank

In tegenstelling tot uw kinderen heeft uw hond of kat geen eigen rechten. Een dier wordt juridisch gezien als ‘een zaak’ en behoort, net als een kast of uw bank, tot de inboedel. Partners besluiten zelf wie het dier houdt en of er een omgangsregeling wordt getroffen.
Als u in gemeenschap van goederen bent getrouwd, is het huisdier van u samen. Na de scheiding moet het dier aan één van beiden worden toebedeeld en is één persoon de juridisch eigenaar. Soms komen mensen hier niet samen uit en leggen ze de vraag bij wie het huisdier mag blijven, bij een rechter neer. Natuurlijk kijkt de rechter ook naar het belang van het dier. Als één van de partners te weinig thuis is of een te kleine woning heeft, is de keuze vaak snel gemaakt.

Kosten huisdier moet u verdelen

Ook dienen er afspraken te worden gemaakt over de verdeling van de kosten van een huisdier - zoals dierenartsrekeningen en voeding-. Het uitgangspunt is dat deze kosten voor een gemeenschappelijk huisdier moeten worden gedeeld.