Oosje wil haar schilderij terug!
Onlangs stuitte ik op het opmerkelijke verhaal van Oosje Silbermann (88). Zij had beslag laten leggen op één van de pronkstukken van de afdeling 20ste -eeuwse kunst in het Rijksmuseum. Zeven jaar geleden heeft zij het kostbare schilderij van Bart van de Leck zelf aan het museum geschonken, ‘om de goden gunstig te stemmen’. Haar kleindochter had een hersentumor en gevreesd werd voor haar leven. Een stem in haar hoofd dicteerde Oosje een offer te brengen. Als ze dat deed, zou haar kleindochter blijven leven. Maar zeven jaar na de schenking is de kleindochter gezond en komt mevrouw Silbermann terug op haar eerdere schenking.
Ze verkeerde destijds in een verwarde toestand. Door de ziekte van haar kleindochter was zij naar eigen zeggen wilsonbekwaam met betrekking tot de schenking. Omdat zij destijds handelde onder invloed van een geestelijke stoornis eist zij de schenking nu te vernietigen. De situatie van verwardheid duurde enkele jaren.
Dit is een bijzondere situatie: wat nu te doen? Er moeten juridische zaken worden uitgezocht, bijvoorbeeld: gold er ten tijde van de schenking een beschermingsmaatregel (curatele, onderbewindstelling) die deze dame had kunnen beschermen tegen deze ‘ongewenste schenking’? En wat nou als Oosje in Spanje was gaan wonen na haar pensioen, wat zou dat veranderen aan de situatie? Is er een verdrag tussen Nederland en Spanje wanneer deze zaak leidt tot rechterlijke beslissingen? Lees hier verder voor een antwoord op deze vragen.
