‘Help, ik wil geen slepende jarenlange procedure’
Soms zijn mensen als het woord ‘scheiden’ valt, al direct in paniek en zien ze het ergste op zich afkomen. Zoals bij Bart (43 jaar), die me een paar maanden geleden aangedaan opbelt. Zijn vrouw Barbara (44) wil uit elkaar gaan. Ze heeft dat al lang daarvoor aangekondigd. Bart heeft zich daar inmiddels mee verzoend, maar is in paniek nu hij heeft vernomen dat Barbara naar een advocaat is gegaan: ‘Ik heb mediation voorgesteld, maar nu is ze opeens naar een advocaat gegaan. Straks staan we lijnrecht tegenover elkaar en gaat het jaren duren…’
Ik stel Bart gerust. Scheiden met allebei een advocaat hoeft helemaal geen extra tijd te kosten. En een scheiding hoeft er al helemaal niet van te escaleren. Ik vraag Bart wie de advocaat is en het blijkt om een andere vFAS advocaat te gaan. ‘Volgens ij hoef je je geen zorgen te maken’, zeg ik daarom meteen. ‘Maar als ze in overleg wil scheiden, had ze toch kunnen instemmen met mediation?’ vraagt Bart. Hij legt uit dat Barbara onzeker is en zich heeft laten sturen door haar vader (met wie Bart overigens heel goed overweg kan).
Ondersteuning
Ik leg nogmaals uit dat Bart echt niet bang hoeft te zijn voor een jarenlange procedure en bel daarna de advocaat van Barbara. Mijn vermoeden wordt direct bevestigd: Barbara wil in overleg tot afspraken komen, maar heeft gewoon behoefte aan ondersteuning door een eigen advocaat. We spreken af dat we Bart en Barbara uitnodigen voor een zogenoemd viergesprek.
Aan het begin van een scheiding wens ik ouders altijd één ding toe: dat zij na de scheiding kunnen terugkijken op al het goede dat hun huwelijk heeft gebracht.
”Er zijn maar drie van dergelijke gesprekken nodig om het eens te worden. Bart en Barbara gaan harmonieus uit elkaar en hebben allebei een goed gevoel over de manier waarop ze dat hebben gedaan. Tot een procedure is het nooit gekomen.
In mijn praktijk van advocaat en scheidingsmediator probeer ik altijd aan te sturen op het samen vinden van een duurzame oplossing, iets wat verreweg te verkiezen is boven procederen. Juist wanneer er kinderen bij betrokken zijn. De liefdesrelatie van de ouders is dan wel voorbij maar zij blijven altijd samen de ouders van hun kinderen; iets wat niet alle ouders zich realiseren. Het kan soms een behoorlijke uitdaging zijn om mijn eigen cliënt aan die tafel te krijgen. Zeker wanneer hij of zij ervan overtuigd is dat het allemaal aan de ander ligt en praten ‘toch geen zin heeft’.
Beiden een aandeel
Om tot goede afspraken te komen, is het van belang dat in de eerste plaats duidelijk wordt of er gescheiden gaat worden. Is het ‘s’-woord genoemd? Wie van de ouders wil er scheiden en waarom dan? Daarbij is het belangrijk om onderscheid te maken tussen de aanleiding (bijvoorbeeld ‘de nieuwe vriend of vriendin’) en de oorzaak (geen communicatie, uit elkaar gegroeid) van de scheiding. En misschien nog wel belangrijker; dat de ouders inzien dat zij hierin beiden een aandeel hebben gehad. Pas dan zijn ouders in staat om tot afspraken te komen en daarbij de belangen van hun kinderen voorop te stellen, in plaats van hun eigen belangen.
Aan het begin van een scheiding wens ik ouders altijd één ding toe: dat zij na de scheiding kunnen terugkijken op al het goede dat hun huwelijk heeft gebracht. Daar staan ze op dat moment wel eens vreemd van te kijken. Soms kost het wat tijd of moet er zelfs een procedure aan te pas komen, maar uiteindelijk gaan de meeste gescheiden ouders het begrijpen. En dat allemaal zonder te vechten.
Lonneke Timmermans
Advocaat, Scheidingsmediator, Collaborative Lawyer
SmeetsGijbels Amsterdam
